Kakel is een broedse kip. Zodra het lente is, ploft ze boven op de eieren en blijft wekenlang zitten. Ondertussen maakt ze vreemde geluidjes: ze knort en bromt en klokklokt. Ook de andere kippen leggen hun eieren in haar nest. Alsof ze denken: ga jij maar broeden, wij gaan liever aan de wandel. Dat er uit die eieren geen kuiken komt (er is geen haan) weten ze niet. En dat Kakel nergens op broedt (want die verse eitjes pik ik elke dag in) heeft ook geen kip in de gaten. Al die weken legt Kakel zélf geen eieren meer. ‘Duw haar met haar kont in een emmer koud water’, zei een kennis. ‘Dan verdwijnt die broedsheid en gaat ze weer leggen.’ Ja, kom zeg! Dit jaar gaf ik Kakel een bevrucht ei cadeau. Drie weken later piepte het kuikentje te voorschijn. Kakel knorde van tevredenheid. Dat ze niet de biologische moeder is en de vader niet kent, kan de pret niet drukken.
Plaats een reactie
Nog geen reacties.
Geef een reactie